พระหลวงพ่อโด กรุวัดชีปะขาวหาย จังหวัดพิษณุโลก เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างพร้อมสมัยเดียวกับวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ซึ่งเป็นวัดที่พระพุทธชินราชประดิษฐาน ตามตำนานเล่าว่า เมื่อครั้นพระมหาธรรมราชาลิไท ได้สร้างวัดศรีรัตนมหาธาตุ ได้หล่อพระพุทธชินราช พระพุทธชินสีห์ พระพุทธศาสดา การหล่อพระพุทธชินราช เกิดปัญหาการหล่อไม่สำเร็จ จนกระทั่งได้มีเทวดา แปลงร่างเป็นตะปะขาวมาช่วยหล่อ จนกระทั่งสำเร็จ เมื่อหล่อเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ตาปะขาวได้เดินทางไปทิศเหนือ แล้วลับหายไป ไม่มีใครทราบว่าไปที่ใด พระมหาธรรมราชาลิไทจีงได้สร้างวัดขึ้นตรงที่ตะปะขาวหายไป และตั้งชื่อวัดว่า วัดตะปะขาวหาย เมื่อกาลเวลาผ่านชาวบ้านเรียกเพี้ยนไป ว่า วัดชีปะขาวหาย จนมาถึงปัจุบัน
พุทธลักษณะ หลวงพ่อโต กรุวัดชีปะขาวหาย มีความละม้ายคล้ายคลึงกับหลวงพ่อโต กรุวัดบางกระทิงของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา แต่มีขนาดเล็กกว่า ด้วยพุทธศิลป์มีความงดงามและการแกะเส้นสายลายพิมพ์ได้ปราณีตกว่า จึงปรากฏองค์พระมีรายละเอียดชัดเจน และมีความวดงามอลังการ พระหลวงพ่อโต กรุวัดชีปะขาวหาย มีด้วยกัน 2 พิมพ์ คือ พิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก จำนวนการสร้างมีน้อย ทำให้พบเห็นน้อย โดยเฉพาะที่มีความสมบูรณ์ หน้าตาติดคมชัด หายากมาก
หลักการพิจารณาเก๊แท้ ให้สังเกตความคมชัดด้านหน้าองค์ จะเห็นว่ามีความลึก เส้นสายลวยลายพิมพ์มีความอ่อนช้อยและคมมาก ในด้านหน้าสังเกตตามรอบองค์พระจะเห็นรอยครูดของพิมพ์ ซึ่งจะต้องมีทุกองค์ ตำหนิพิมพ์ให้ดูที่ปลายนิ้วมือด้านซ้าย มีลักษณะกระดกเหมือนตะขอ ตรงก้นจะร่องรอยการงัดพระออกจากแม่พิมพ์ ทุกองค์ต้องมี ส่วนด้านหลังจะมีรอยปาดเสมอ ดินที่สร้างหลวงพ่อโต กรุวัดชีปะขาวหาย จะละเอียดและมักจะพบเม็ดขาว บางท่านเรียกว่า "แกลบขาว"